Табақи хидматрасонии мудаввари ороишӣ аз чӯби чорчӯба

Дар бораи:

Мавод:Намунаи донаи чӯби табиӣ, ки аз чӯб сохта шудааст, ба шумо эҳсоси гарм ва бароҳат медиҳад ва сатҳи хуб регдоршуда ба шумо ламси ҳамвор ва нарм медиҳад.Сабук ва дарозмуддат.

Табақи бисёрфунксионалӣ:Табақи чӯбӣ ҳамчун табақи хӯрокхӯрӣ, табақи шарбатӣ, табақи бофандаги, табақи мизи қаҳвахона, табақи назди бистар, табақи даромадгоҳ ва табақи ороишӣ дар ҳаммом хуб кор мекунад.Он хонаи шуморо ба тартиб медарорад, ки оё шумо онро дар рӯи миз, раф, шефта, ҷойгоҳ ё дигар тахта ҷойгир мекунед.

Ороиши комил ва тӯҳфа:Ранги табиӣ, намуди оддӣ ва донаҳои гуногуни ҳезум табақро беназир мегардонанд;он инчунин тӯҳфаи хуби идона барои дӯстон, тӯй, занон, хонаи нав ва дигар мавридҳост.Ин табақро интихоб кунед, то услуби хоси худро ифода кунед.

Тозакунии осон:Зуд шустед ва сипас бо дастмоле тар кунед, сипас дар ҷои шамолкаш ҷойгир кунед, то хушк шавад.Дар об тар накунед ё ба нури офтоб нагузоред.

Нигоҳи мо:

Аз дархости муштарӣ оғоз мешавад ва бо қаноатмандии муштарӣ анҷом меёбад.

Аввалин эътибор, афзалияти сифат, идоракунии қарз, хидмати самимӣ.